21 Het nieuwe normaal

Deze onzekere tijd begint ons allemaal steeds zwaarder te vallen. Voor onze zorgvragers met NAH kan de extra belasting door de onzekerheid en onveiligheid leiden tot een overprikkeling. En overprikkeling maakt het functioneren slechter. Hoe langer dit aanhoudt hoe meer schade in het functioneren en de kwaliteit van leven van onze zorgvragers ontstaat, op alle levensgebieden.

Er is in de media-aandacht geweest voor de effecten van de corona en gevolgen voor mensen met een chronische zorgvraag, maar dat is alweer lang geleden. Terecht kijken we naar de schade bij jongeren maar daar zou het niet bij moeten blijven. Alle kwetsbare groepen hebben recht op bescherming en daarbij zou ook gekeken moeten worden of na afloop van deze periode herstel van de schade mogelijk is. En hoeveel het noodzakelijke herstel gaat kosten voor de zorgvrager en de maatschappij. Daarom wil ik proberen om voor u een beeld van de effecten op deze groep zorgvragers te geven.

Er is vooral veel onrust. Als je in een zorginstelling woont kan het zomaar gebeuren dat je verplicht wordt om op je kamer te blijven. Er mag dan geen bezoek meer komen. Dat betekend dat er iemand op jouw afdeling besmet is. De zorgverleners krijgen dan te maken met extra zorg. Zorg die veel meer tijd kost dan normaal. De beschermende maatregelen en andere extra zorg kosten veel tijd. Maar als jij geen coronabesmetting hebt betekend het dat er veel minder begeleiding voor jou is. Dat kan niet anders. Iedereen maakt zich zorgen bij een besmetting. Soms worden zorgvragers ook echt bang voor wat er met hen zou kunnen gebeuren. Die angst is vaak groot en ongrijpbaar. Zo’n sluiting gaat altijd meteen in, je kan je er niet op voorbereiden.

Voor zorgverleners is de situatie niet veel beter. Collega’s worden ziek of nemen ontslag. Soms zelfs omdat ze geen opvang voor hun kinderen kunnen krijgen. Er komen steeds meer flexwerkers en die moeten allemaal ingewerkt worden. Vaak weten ze niet wat voor jou, als zorgvrager, heel erg belangrijk is. Er zijn al grote tekorten op de afdelingen. Zo veel onrust natuurlijk is dat schadelijk. Voor werkers en zorgvragers kan dat tot ernstige overbelasting leiden.

Onze zorgvragers wonen meestal nog thuis. Ook daar is corona-onrust een probleem. Als je thuis woont komt je zorgverlener nog steeds gewoon bij je thuis, tot er iemand besmet is. Dan gaat ook je zorgverlener in quarantaine en wordt de begeleiding via videobellen gedaan. Dat is niet hetzelfde zeker als het gaat om gevoelens en onzekerheden. Tussendoor een keertje extra bellen kan wel maar helaas doen onze zorgvragers dit nog te weinig als ze in deze tijd iemand nodig hebben die naar ze luistert. In de periode rondom de kerst had ik een telefoonlijstje van zorgvragers die ik aan het begin van de avond belde om te vragen hoe de dag gegaan was. Na een paar dagen merkte we dan dat er meer gevoel van structuur kwam. En dat hielp. Bij een volgende lockdown of besmetting in de directe omgeving van onze zorgvragers zal de belronde waarschijnlijk weer nodig zijn voor een aantal zorgvragers.

Nu is er een nieuwe minister en kan er met frisse moed opnieuw begonnen worden. Gelukkig spreekt hij nu al over het werken aan een plan voor de langere termijn. Ik hoop dat dit zo helder is dat het ook echte handvatten zal geven voor iedereen.

Mijn zorgvragers hebben echte zekerheden nodig. Het wordt tijd voor een gevoel van meer veiligheid en vooral veel meer voorspelbaarheid.