Horen, Luisteren en Samen zijn.

Wist u dat het wetsvoorstel dat discriminatie op basis van handicap strafbaar maakte al in 2010 is ingediend, in 2019 pas voor het eerst werd behandeld en op 17 januari van dit jaar 2223 als wet is aangenomen? Ditzelfde geldt voor discriminatie op basis van seksuele geaardheid. Dat is schrikken.

Dit schrijf ik niet om een vergelijk te trekken met andere vormen van discriminatie maar omdat het voorbeeld van de Keti Koti Dialoogtafels een heel sterke is. Hoe goed en prettig zou het niet zijn als mensen met en zonder hersenletsel of een andere beperking elkaar leerden kennen. Als we konden praten over moeite en tegenslagen maar ook over de bijzondere en mooie ervaringen. Luisteren naar elkaar zonder meteen in een gesprek te gaan met waarheden en met oordelen in onze hand. Geen vergelijkingen trekken maar gewoon luisterend met ons hoofd en hart. 

Door gewoon naar elkaar te luisteren en elkaar te willen horen vinden we, hopelijk, veel overeenkomsten. Die liggen vooral in de gevoelens die we met elkaar delen maar ook in wensen en verlangens.

Wij hebben al een klein beetje ervaring op dit gebied opgedaan in de tijd dat wij nog begeleid wonen aanboden. In die tijd hebben we een DE burendag bij ons in huis georganiseerd. Dit zijn stukjes van de blog die onze bewoners/ zorgvragers hierover schreven (Onze bewoners hadden aan de buren verteld dat ze allemaal vrijwilligerswerk deden waarop zij, terecht, trots waren):

"De gesprekken waren heel open zowel van ons als vanuit onze begeleiders naar de buren toe, maar ook van de buren naar ons toe. Hier waren de buren heel erg blij mee. Ook wij als bewoners vonden het heel fijn om deze openheid van de buren naar ons toe te mogen horen.

De buren waren heel erg trots op hetgeen wij als bewoners, binnen Ranonkel Wonen, bereikt hebben met ons leven. We zijn nog wel steeds ons leven verder aan het opbouwen. Hierdoor hebben wij als bewoners meer kracht gekregen om door te gaan met hetgeen we mee bezig zijn, ons leven op te bouwen." En: "De buren dachten namelijk dat hier andere mensen zouden komen wonen die in het verleden tot overlast geleid hebben en dat ze daardoor zelf weer overlast van ons zouden krijgen. Ze waren eigenlijk een beetje bang voor deze overlast. Wij hebben in het gesprek met hun deze angst duidelijk weggenomen. We hebben hun andere gedachten over ons laten krijgen." 

Gesprekken met elkaar waarin je elkaar wil leren kennen én vinden zijn verschrikkelijk mooi en waardevol. Daarom zou ik graag opnieuw in gesprek gaan met elkaar. De vorm van Dialoogtafels voelt voor mij als een mooie en passende werkvorm.

Zou u samen met mij willen werken aan een Dialoogtafel tussen mensen met- en zonder hersenletsel en woont u in de regio Drechtsteden dan wil ik dit heel erg graag met u gaan doen. U kunt mij altijd mailen op jolanda@ranonkelbijjethuis.nl