48, Vakantie perikelen met NAH.

Vakantie en mijn NAH,

Wij hebben ons hele leven gekampeerd en doen dat nog steeds. Voordat je kan gaan inpakken moet je alle campingspullen, eten voor de 1^e dagen, speelgoed voor de kinderen en voldoende kleding inpakken. Dit vraagt te veel van een verstand gehinderd door hersenletsel. Dus begon ik altijd vroeg met het klaarleggen van de spullen die mee moesten, net zoals voor mijn hersenletsel. Maar zoals bij bijna alles werkte ook hier de “normale routine” dus niet. Van alle spullen op plaatsen waar ze niet hoorden gingen mijn hersens op tilt.  En niet zo’n een beetje ook. Al dagen voordat het echte inpakwerk moest plaats vinden was ik de weg compleet kwijt. De angst om belangrijke zaken te vergeten gecombineerd met overal spullen die mee moesten zorgden ervoor dat ik hele dagen liep te huilen. Geen verdriet en zelfs geen angst meer gewoon overprikkelt huilen. Dit overprikkelt huilen is geen emotionele reactie maar een soort autonome reactie van mijn hersenen. Ze lieten mij weten dat ik moest stoppen en terug moest naar het normale. Dus het huis weer tot rust brengen en veel en regelmatig slapen (met 2 peuters). Geen doen.

Uit eindelijk vond mijn man, Jeroen, de oplossing. Hij nam de laatste dagen voor de vakantie vrij om te helpen. In die tijd werkte hij de lijst met vakantiespullen af die we in de winter hadden samengesteld. De kleren van hem en van mijzelf kon ik nog wel aan. Met de kleding van de kinderen ging het anders, de spanning lag dan hoger voor mij, want voor je kinderen mag en wil je geen fouten maken. Als ik dan opnieuw vreemd emotioneel ging doen zei Jeroen “gewoon alles meenemen”, en dan pakte hij zonder problemen inderdaad alle kinderkleren in. Mijn kinderen waren de enige kinderen op de camping die naast hun hele zomergarderobe ook hun donzen winterjassen bij zich hadden. En ieder jaar opnieuw gingen ze ongebruikt weer mee terug. Toch bleven we deze oplossing gebruiken om te voorkomen dat de stress weer op zou lopen. Bij hersenletsel werkt de standaard manier van “het ging toch goed en we hadden ze helemaal niet nodig” niet. Iedere vakantie opnieuw bleef ik ongezonde inpakstress houden. Door de oplossing te herhalen kreeg ik wel meer gevoel van veiligheid waardoor ik makkelijker van de vakantie kon gaan genieten. Wel pas nadat we op de bestemming aan gekomen waren en al een paar dagen op een vaste plek stonden.

Soms is het nodig om out of the box te denken en te kijken naar mogelijkheden in plaats van onmogelijkheden. Gewoon zonder waardeoordeel het leven een beetje makkelijker maken. En wat werkt gewoon laten werken, niets meer aan veranderen. Veranderen geeft nu eenmaal altijd stress.

Waarom nu deze blog? Nee niet omdat het vakantietijd is maar omdat ik een paar minuten geleden mijn oudste heb uitgezwaaid die met onze oude vouwwagen op vakantie is gegaan.

Fijne vakantie Rob. (gelukkig is het lekker warm deze zomer dus zijn donzen winterjas zal hij niet missen)